Güneşin her doğuşunda ne kadar şanslı olduğumun biraz daha farkına varıyorum. Her gün çocukça hayaller kuruyorum geleceğe dair, gözlerini gözlerimin önüne getirerek. Bir çocuk yarattın içimde sen. Seni düşündükçe gülümseyen ve küçük çocukların bir şey istediklerinde tutturdukları gibi hep seni arzulayan elinden tutmak için. Büyütülmeye ihtiyacım var şimdi. O kadar çaresiz hissediyorum ki uzak diyarlara giderken kendimi sensiz, gözlerimde sen göremesen de küçük bir çocuk ürkekliği ve içimde müthiş bir ağlama isteği var. Ağlasam bebekler gibi, gözyaşlarımla anlatmaya çalışsam tekrar binlerce kez haykırmak istediklerimi, sırf ağlamam dinsin diye duymak istediklerimi söyler miydin acaba?
Kim bilir hayat bu, belki de son kez bakmak istedim gözlerine. Hani bir şairin dediği gibi “…yolculuk var; belki de dönemem seni göreyim yar…” Oysaki kabul etseydin eğer bambaşka duygularla gidip bambaşka bir insan olarak çıkardım karşına geriye döndüğümde…
Bazı dönüm noktaları vardır insanların hayatlarında. Çok insan tanıdım. Acı günlerim de çok oldu, güzel günlerim de… İçi yüzüne yansımış biri var mı bu dünyada derken seni tanıdım. Farklıydın sen… Bir şeyleri oynatabilmiştin yerinden kalbimin derinliklerinde yatan ve hayatı tekrar anlamlandırabilmiştim seninle en önemlisi…
Ben, duygularını anlatmayı beceremeyen biri olarak sadece saçmaladım biliyorum. Sadece ömrümde ilk defa bir kişiye içimdekileri sessizce aktarmak istedim. Ruhumu yazdım, pek kıymetli olmasa da …
Güneşin her batışında da bir kez daha ne kadar şanssız bir adam oluşuma üzülüyorum. Seni kazanamadan kaybetmek ne kadar acı !
Her zaman mutlu ol !
Sevgiyle kal !
Konuyu Favori Sayfanıza Ekleyin